Ready for another adventure!

De laatste dagen in NZ en wij doen het rustig aan. Het zonnetje schijnt sinds we hier zijn, dus beter kan niet. We zijn in Christchurch, nog heel eventjes. Eerst 2 dagen met de Cabana en daarna 2 dagen in een ho(s)tel*. We hebben het nog druk gehad, want met het ene been staan we nog in NZ, met het andere alweer in Azië. Maandag vliegen we hier weg. Een hele omschakeling, waar we helemaal klaar voor zijn en zin in hebben!

De állerlaatste berg

Maar eerst nog even NZ. Na Dunedin zijn we naar Mount Cook gereden, de hoogste berg van NZ (3724m), waar de wandelschoenen een laatste wandeling kregen.** Dit keer geen meerdaagse alpine tocht met zweethandjes, maar een rustige wandeling over trappen. We kunnen alleen maar zeggen dat het fantastisch mooi was, toen de zon scheen. De tweede dag hadden we de hele dag lang sneeuw (!) en konden we niets meer zien. We waren nog niet tevreden met deze laatste berg en wilden als laatste stop voor Christchurch nog naar Mount Sunday. De berg die voor LOTR omgebouwd is geweest tot Edoras (klik voor een LOTR-scene) en een van de weinige bestemmingen die al in Nederland vast stond als een huis. Een klein beetje om was het wel: hemelsbreed 62km, maar over de weg 284km, typisch NZ. Dit soort afstanden waren we alleen niet meer gewend, dus maakten we een tussenstop in de thermische baden bij Lake Tekapo. Het ritje naar Mount Sunday was het waard, wat een bizar mooi landschap. We weten het, zulke uitspraken doen we vaker, maar het is echt waar. Een mede-reiziger zei het al eens tegen ons: als je over het Zuidereiland reist word je elke keer verbaasd dat het landschap nóg mooier kan. Daarom het absolute hoogtepunt voor het laatst, in elk geval fototechnisch: we kampeerden die avond aan een spiegelglad meer, passend genaamd Lake Clearwater. Ja, de foto die je op onze blog vindt is echt en onbewerkt. Als kers op de taart was het nog helemaal gratis ook.

Post-quake Chch

Van de natuur weer naar de beschaving, hoewel in letterlijke zin wat afgebrokkeld. Wat een bizarre ervaring is Christchurch, enkele jaren na de aardbeving. We wisten dat de stad nog steeds niet helemaal opgebouwd was, maar toch… Midden in het centrum loop je tussen halve ruïnes, gebouwen half in aanbouw en vlaktes met niets. We verbleven in een nieuw hotel, nog maar 2 weken geopend, in het ‘centrum’. Cafétjes, winkels etc. kunnen niet ver zijn, dachten we, maar konden maar weinig vinden. De inwoners die we vroegen om de weg te wijzen verontschuldigden zich: er is eigenlijk niet veel meer sinds de aardbeving. Het voordeel is dat er veel parkeergelegenheid is, maar de Cabana hadden we helaas al ingeleverd. Ze proberen er wat van te maken hoor, met street art, marktjes en vele projecten, maar de stad voelt leeg, kunnen we niet anders zeggen. De inwoners voelen zich niet zielig, maar optimistisch en gaan gewoon door. Een mooi voorbeeld was een terrein met 100-en witte, plastic tuinstoelen en verder niets. Het bleek een kerk te zijn, stond op een bordje. Dan maar geen kerkgebouw!

Kangoeroes vs Kiwi’s

Wat ook gewoon doorging was de WK rugby finale: de All Blacks (NZ) tegen de Wallabies (Australië). Mocht je het nog niet gezien hebben, kijk zeker even de Haka die de All Blacks elke wedstrijd na het volkslied doen, super indrukwekkend! (klik hier voor hun gave eerste haka dit WK) En moet je je voorstellen dat je er tegenover staat en daarna tegen ze mag gaan rugby-en. En wat een fantastische afsluiting van een reis door achtereenvolgens Australie en NZ! Alsof ze nog even wilden uitmaken welke van de landen er nou beter, mooier, leuker was. De sfeer vooraf is vergelijkbaar met een WK voetbal finale tussen Nederland en Duitsland. Met een mix van enthousiasme en gezonde, veel-te-vroeg-moeten-opstaan tegenzin stonden we om 4:45 op om in de hotellobby TV te gaan kijken. De wedstrijd was zo vroeg omdat hij in Engeland werd gespeeld. Het enthousiasme is niet te vergelijken met de Oranje-gekte in Nederland tijdens het WK. Het is er wel, maar anders, meer ingetogen. Toen Rob in de lobby aankwam werd hij statig gefeliciteerd door 2 mannen die ook gingen kijken: “good that you are here”. Ehm, bedankt? Na de overwinning was er een kort juich-moment en daarna feliciteerden de spelers van beide teams elkaar, ook weer statig en met strakke gezichten. Als je op dat moment zou inschakelen kon je niet opmaken wie er gewonnen had. Gelukkig hadden we de hele wedstrijd gezien en konden we de kiwi’s feliciteren.

Échte backpackers

Tja, die minder spectaculaire dagen, waarop er gewoon veel moet gebeuren zoals wassen, boekhouding, hostels en tickets regelen... We hebben een postpakketje naar Nederland gestuurd met spullen die we niet meer nodig hebben: o.a. thermo-ondergoed, fleecevesten en een slaapzak voor temperaturen tot -5 graden. Dankzij onze zorgvuldige voorbereiding weten we dat we die bij een continue 30 graden celcius in Azië niet nodig zullen hebben ;). De tickets liggen allemaal klaar en de hostels zijn geboekt. Ook onderdeel van het regeldagje was de Cabana weer inleveren. Het is ons ‘huisje’ geweest voor de afgelopen 2 maanden en zowat 6000km. Vrijdag pakten we onze spullen in. Alles moest van een grote auto opeens weer passen in 2 backpacks. Dat ging opvallend soepel. Nog opvallender, we konden er echt van genieten. We bedachten ons namelijk: hoe fijn is het als je leven zo overzichtelijk is dat het in een rugzak past? We worden al echte backpackers.

Zuidoost Azië

Hoewel we op ongeveer 2/3 deel van onze reis zijn, voelt het als de helft. We gaan nu pas de westerse cultuur verlaten en bovendien 3 nieuwe landen bezoeken (tot nu toe nog maar 2 gezien, NZ en Australië). De standaard-backpackers route gaat naar Zuidoost Azië, begint in Bangkok en is geïnspireerd door de film The Beach. Kan ons niets schelen, binnen of buiten de gebaande paden, wij gaan er ook heen. Voor mensen die voorheen nauwelijks buiten Europa zijn geweest wordt het toch wel bijzonder!

We zijn al gewaarschuwd voor van alles en nog wat in Azië. Dus we verwachten een cultuurshock vanaf Taipei, die overgaat in een gekkenhuis in Bangkok. Ja, we weten het, en beloofd: we drinken geen water uit de kraan, nemen geen ijsklontjes in onze drankjes en eten alleen bij kraampjes waar het druk is. Alle tickets in Azië zijn en terug naar NL zijn geboekt, we hebben een globaal reisplan en ook de eerste hostels in Taipei en Bangkok om het niet meteen al te ingewikkeld te maken als we landen. Verder zien we het wel en kunnen niet veel anders doen dan het gaan beleven. We hebben inmiddels wel geleerd  dat je niet alles moet willen voorbereiden en dat je het wel ziet als je eenmaal onderweg bent. Bovendien bestaat er ook nog zoiets als openstaan voor nieuwe dingen en dat wordt lastig als je alles dicht timmert. Als je de precieze route wilt weten, kijk even onder het kopje ‘Kaart’.

Dus, daar gaan we! Naar Azië. Op naar ons derde en laatste hoofdstuk van onze reis!

* We zijn er namelijk nog niet uit of het nou een hotel of hostel is. Wel een eigen kamer, geen eigen badkamer; wel een eetzaal, maar geen keuken; TV in de eetzaal, maar ook op de eigen kamer. Verwarrend!

** Rob heeft alleen geen andere schoenen, dus moet er nog steeds op lopen. De symboliek van een laatste wandeling was wel mooi ;).

ps. na deze blog is het echt klaar met LOTR en Hobbit verwijzingen ;)